یک هدف درمانی برای ایسکمی حاد اندام های تحتانی

 براساس مطالعه ی جدید منتشر شده درمجله ی Circulation research، بازگرداندن غلظت یک نوع پروتئین به نام S100A1می تواند  از بروز تخریب های ایجاد شده بر اثر نارسایی قلبی جلوگیری کند یا از پیشرفت آن جلوگیری کند. همچنین این روش می تواند کاربردهای درمانی برای بیماران مبتلا به ایسکمی حاد اندام های تحتانی  داشته باشد.

کاهش میزان پروتئین S100A1سبب نارسایی احتقانی قلبی وافزایش  فشارخون می شود. در تحقیق اخیر مشخص گردید که کمبود این پروتئین  با ایسکمی حاد اندام های تحتانی که در بیماران مبتلا به  دیابت نوع 2 که  گردش خون در پاهای آنها کاهش یافته است و غالباً موجب قطع عضو  می گردند، نیزمرتبط است.

  در تحقیقات قبلی مشخص گردید که باز گرداندن مقدار این پروتئین به حد طبیعی  آن یا بیش از مقدار طبیعی از طریق ژن درمانی سبب جلوگیری یا معکوس نمودن نارسایی قلبی در مدلهای حیوانی میشود. محققین با توجه به این یافته ها ، تصور کردند که می توان از پروتئین S100A1به عنوان یک هدف درمانی ایسکمی حاد اندامهای انتهایی (CLI)برای تشکیل مجدد عروق خونی دراین اندامها استفاده کنند.

دکتر peppelمی گوید: در بیماران مبتلابه CLI، به نظر می رسد مقدار این  پروتئین  کاهش یافته است و به حداقل میزان آن می رسد و حتی ناپدید می شود. با جمع بندی این مطالب ویافته های اخیر درمورد بیماران مبتلا به نارسایی قلبی ما به این نتیجه رسیدم که این پروتئین نقش مهمی در سلولهای ماهیچه قلبی دارد. در بیمارانی که به نارسایی قلبی مبتلا شده اند مقدار این پروتئین بسیار  کاهش یافته است و به کمتر از 40  درصد مقدار نرمال رسیده است.

 دراین تحقیق مشخص شد که موشهای مبتلا به CLIدچار اختلال مشابهی  در سلولهای عروقی هستند وبه دنبال بسته شدن سرخرگها تشکیل عروق  مجدد در این حیوانات دچار اختلال شده وامکان پذیر نیست.

 چنانچه تشکیل عروق در افراد مبتلا به CLIبا موفقیت انجام نشود بیش از 40 درصد از بیماران  مبتلا به CLIدرطی یکسال بعد از تشخیص، نیاز به قطع عضو  خواهند داشت.

 بسیاری از عوامل مستعد کننده ی CLIهمان عواملی هستند که در تصلب شراین یا arteriosclerosisنقش دارند که از جمله می توان به کشیدن  سیگار ، بالا بودن فشار خون و دیابت نوع 2 اشاره کرد.

 براساس آمار ارائه شده توسط انجمن دیابت آمریکا سالانه بیش از  65 هزار قطع عضو در آمریکا به دلیل دیابت انجام می شود. درک  اصول مکانیسم یک بیماری، کلید یافتن درمانهای موفق تر و بهتر برای آن بیماری است.  به گفته ی دکتر Mostدرک مکانیسم یک بیماری فراتر از کار  یک آزمایشگاه به تنهایی است. مدل یکپارچه ی ما در به  اشتراک گذاری تخصص ها ومنابع آزمایشگاه های ما درآمریکا و آلمان سبب  ایجاد موفقیت های کنونی از سال پیش تاکنون است.

دکتر Mostوهمکارانش بعد از بیش از یک دهه تحقیق بروی نقش پروتئین S100A1دربیماریهای قلبی همراه با گروهی ازمحققین درمرکز Translational Medicineدر جفرسون ،ثابت کردند که کمبود پروتئین S100A1سبب ایجاد بیماریهای قلبی و حتی ایست قلبی می شود و این پروتئین یک هدف درمانی ازطریق ژن درمانی برای نارسایی های قلبی محسوب می شود.

 S100A1قسمتی از یک خانواده ی بزرگ پروتئینی بنام S100است که برای اولین بار غلظت های بالای آن درماهیچه ها بخصوص درماهیچه ی قلبی یافت  شد. سقوط غلظت S100A1سبب از دست رفتن قدرت پمپاژ قلب بعد از حمله ی قلبی می شود ونقش بسیار مهمی در پیشرفت و تشدید بیماری قلبی دارد . دکتر Mostو همکارانش دریافتند که از دست رفتن پروتئین محافظتی نارسایی قلبی ،سبب بالا رفتن فشار خون میشود.

  به گفته ی دکتر Most: مکانیزم این مسئله کم و بیش به در دسترس بودن نیتریک  اکسید مرتبط است.  دکتر Mostمی افزاید: پروتئین S100A1سیکل کلسیم را در سلولهای اندوتلیال تنظیم می کند کلیسم درسلولهای اندوتلیال برای تحریک تولید نیتریک اکسید نیاز است.

 کاهش غلظت S100A1سبب اختلال  تحریک کلسیم در سلولهای اندوتلیال می شود که این موضوع ارتباط  بین کمبود کلسیم ، کاهش نیتریک اکسید، افزایش فشار خون و اختلال درعملکرد سلولهای  اندوتلیال را نشان می دهد .

 دراین تحقیق دانشمندان نشان دادند که میزان S100A1در بیماران مبتلا به ایسکمی حاد اندامهای تحتانی CLIکاهش می یابد و همچنین مشخص گردید که وجود این پروتئین برای عملکرد سلولهای اندوتلیال درآنجیوجنز(رگزایی) در اندام مبتلا به ایسکمی ضروری است . این در حقیقت یک رویکرد جدید به درمان ایسکمی است . شاید مهمترین نکته ی این تحقیق این است که S100A1بطو رمستقیم  سبب تحریک منبع آنزیمی نیتریک اکسید در سلولهای اندوتلیال می شود. بدون وجود پروتئین S100A1این مکانیزیم به سادگی متوقف می شود و قابلیت بدن در تولید عروق خونی کوچک جدید درمعرض خطر قرار می گیرد.

 قدم بعدی تعیین علت کاهش پروتئین S100A1و سپس یافتن یک روش درمانی جدید است. محققین  با توجه به مهارت های منحصر به فردی که دارند و تجریباتی  که در درمانهای اهداف مولکولی در این مرکز بدست آورده اند در جستجوی یافتن روش های درمانی جدید هستند.

 دکتر peppelمی گوید: هدف ما  یافتن پاسخ این سؤال است که چرا مقدار این پروتئین  در بیماریهای انسدادعروق محیطی افت می کند و اینکه چگونه ما می توانیم  مقدار آن را به مقدار نرمال برگردانیم و چنانچه این پروتئین به مقدار  قبل برگردانده شود آیا بیماریهای انسداد عروق محیطی بهبود خواهد یافت . روش های درمانی  از جمله ژن درمانی برای بازگرداندن غلظت این پروتئین به حالت نرمال وجود دارد که احتمالا به تشکیل عروق در بیماران CLIو  بیماران قلبی که مشکل آنها ناکافی بودن خون درمحل ضایعه است ، کمک خواهد کرد .

منبع: www. medicalnewstoday.com